herkes ruh yorgunu herkes biraz tutunamayan bu hikayede sokağa çıktığımda mutsuz,huzursuz insanlar görüyorum hepsinin başka başka hayatları var ama belli hepsi ruh yorgunu en çok da(da ayrı yada birleşik bilemiyorum) bizim kuşak hani şu sokakta oynayan en son çoçukların olduğu derdini sokağa anlatan kuşak...ama bizi de ele geçiriyor işte modern times gözümüzü sokağa değil göğe baktığımızda gördüğümüz o dev ejderhaya dikiyoruz...kuleler tıpkı o kuleler gibi hayatlarımızda öylesine yapmacıklaşıyor hayatımızdaki insanlar yapmacıklaşıyor sonra soruyorsun hayırdır diye aynı şeyler işte...bi labirent iç dünyamız ürkeklerin kaplan kesildiği bi savaş meydanı...yetinmeyi bilmiyoruz hep dahalar acabalara sürükleniyoruz evet üretmenin dahası olur ama daha daha daha çok hırs işte bu yüzden kaybediyoruz...bi çentik daha ekliyoruz...